Distributie "Alles op de bon!"

Distributie "Alles op de bon!"

Om ervoor te zorgen dat iedereen tijdens deze tijden van gebrek toch aan grondstoffen en voedsel kan komen, gaat de overheid over tot de verstrekking van distributiebonnen.

 

Zowel in de Eerste Wereldoorlog als in de Tweede Wereldoorlog bestond in Nederland distributie, waarbij allerlei voedingsmiddelen en goederen "op de bon" waren.

 

Ook ná de Tweede Wereldoorlog was nog een aantal jaren distributie nodig van schaarse artikelen. Om aan distributiebonnen te komen moest men eerst in het bezit komen van de distributiestamkaart. Wanneer men deze bonnen had verkregen, kon men op aangekondigde tijden de winkel bezoeken om deze producten te kopen. Deze tijden werden via de krant bekend gemaakt. Omdat iedereen op het zelfde moment zijn bonnen moest inleveren, stonden voor de winkels lange rijen. Men had geld en distributiebonnen nodig, had men wel geld maar geen bonnen, dan kon je niets kopen.

 

Tot in de jaren 50 bleven veel goederen slechts op de bon verkrijgbaar en koffie was in 1952 het laatste wat op de bon was.

Op het einde van de oorlog ging het drinkwater ook op de bon en werd er in Goes op de Beestenmarkt een drinkwatervoorziening neergezet. Het rantsoen in 1944 was 1 liter per persoon, per dag. Goes, 22 september 1944. ©Beeldbank Zeeuwse Bibliotheek
Op het einde van de oorlog ging het drinkwater ook op de bon en werd er in Goes op de Beestenmarkt een drinkwatervoorziening neergezet. Het rantsoen in 1944 was 1 liter per persoon, per dag. Goes, 22 september 1944. ©Beeldbank Zeeuwse Bibliotheek